Laatste Nieuws

Vanuit het Waddenfonds wordt er subsidie beschikbaar gesteld om op Texel én Wieringen meer tuinwallen aan te leggen.

Op 08.11.2017 heeft Stichting Landschapszorg Wieringen een petitie geopend op de site www.petities.nl (zoekterm: Bomenkap bij Den Oever).

Bij Den Oever wil Rijkswaterstaat op en om de afritten van de A7 maar liefst 11 hectare bomen kappen. Daarna worden er zonnepanelen neergelegd. Die locatie ligt voor Rijkswaterstaat op eigen grond en in de buurt van de Afsluitdijk. U kunt die petitie ondertekenen. De petitie is een initiatief van de Stichting Landschapszorg Wieringen.

Dit alles om op locatie van de Afsluitdijk energieneutraal stroom op te wekken voor zeer sterke waterpompen, die nodig zijn om extra spuicapaciteit mogelijk te maken. Die pompen worden uiteraard gewoon op het algemene stroomnet aangesloten, want ‘s nachts schijnt de zon nu eenmaal niet en ‘s winters kan er wel eens sneeuw op de zonnepanelen liggen …. Kortom: waarom zou het allemaal op die ene locatie moeten zijn.

De hectares bos en weiland maken deel uit van de leefbaarheid van dat gebiedje. De bomen zorgen voor lawaaidemping voor de inwoners van Den Oever, het afvangen van fijnstof en voor een rustplaats voor allerhande vogels en vleermuizen die de Afsluitdijk als trekroute nemen. Maar bovenal geldt hier de bekoring van het pretentieloze bos, dat bijdraagt aan de leefomgeving en recreatieve waarde. Handhaaf de landschappelijke kwaliteiten in een land waar de technologie meer en meer de overhand krijgt!
Plaatsing van deze zonnepanelen leidt tot een levenloze en doodse entree van Den Oever.
Er zijn alternatieven beschikbaar, maar Rijkswaterstaat lijkt er geen oog voor te hebben, alleen maar voor die blinkende zonnecellen op die ene plek!

Steun de petitie!

Ga naar de site Petities.nl om te ondertekenen:

DEN OEVER – Stichting Landschapszorg Wieringen (SLW) is een petitie gestart om de geplande bomenkap bij Den Oever tegen te houden. Rijkswaterstaat wil bij de afslag zonnepanelen plaatsen die stroom moeten gaan leveren aan nieuwe pompen in de Afsluitdijk.

“Die bomen zijn ongelofelijk belangrijk voor ons milieu”, vertelt voorzitter Rein Veldboer van Stichting Landschapszorg Wieringen (SLW). “We moeten ze koesteren, we moeten ze alle ruimte geven om te groeien en zuurstof te maken. Nou me dunkt, voor die zuurstof hoef ik toch niet te pleiten hoe belangrijk dit is.” Veldboer maakt zich zorgen over het gemak waarmee bomen aan de kant worden geschoven als er een nieuw project gestart wordt, niet alleen in Den Oever.

Ga naar de site van NH Nieuws voor de volledige reportage.

Op Wieringen heeft de afgelopen jaren de iepziekte enorm huisgehouden. Daardoor werden in 2015 alleen al tegen de 1.000 iepen gekapt en in 2016 opnieuw zo’n 1.000 stuks.

Wij, van Stichting Landschapszorg Wieringen, hebben bij de gemeente aangekaart dat er een onverantwoorde kaalslag van het landschap plaats vindt. Volgens de gemeente kan van herplant van al deze iepen geen sprake zijn, omdat ze daar het geld niet voor hebben. De gemeente wijst ook naar de omringende gemeenten, die evenmin een beleid hebben om de iepziekte te bestrijden.

Landschapszorg Wieringen is van mening dat de gemeente zich hier wel erg snel bij deze kaalslag neerlegt en de verarming van ons aller landschap lijkt te accepteren. Hoe kunnen wij er toch voor zorgdragen dat er een flink aantal iepen herplant worden om dit landschappelijke verlies te compenseren?

Wij zijn dieper op de problematiek ingegaan, hebben meer informatie ingewonnen en wat schetst onze verbazing?

Zo is Amsterdam een stad met wel 75.000 iepen! Wij zijn in gesprek gegaan met Hans Kaljee, de bomenconsulent van Amsterdam en bovenal dé iependeskundige van het land. Hij heeft ook bijgedragen aan het boek ‘Iepen of Olmen’ en is een sterk pleitbezorger voor de herplant van iepen: “Ze passen het beste in het kustlandschap: ze kunnen tegen wind en zoute lucht”. Het enige nadeel van de boomsoort is de gevoeligheid voor iepziekte – een virus dat door kevers wordt overbracht. Tegenwoordig zijn er resistente soorten beschikbaar met een uitvalspercentage van minder dan 1%. Dat betekent dus, dat er na het planten van deze ‘moderne’ resistente soorten een zeer regelmatige controle geboden blijft. Zodra er toch een zieke iep gezien wordt, moet die zo snel mogelijk gekapt en afgevoerd worden. Dit beleid wordt in Amsterdam al jarenlang met succes uitgevoerd.

Hans Kaljee maakte ons tevens attent op het bestaan van ‘de Iepenwacht’ in Friesland en Groningen. Zij hebben met subsidie vanuit het Waddenfonds maar liefst 7.000 resistente iepen kunnen herplanten ! Deze Iepenwacht kan beschikken over een legertje vrijwilligers die de iepen zeer frequent controleren.

Waarom kan dit wel in de provincies Friesland en Groningen en niet in de Noordkop ? Naar aanleiding hiervan hebben wij nog diverse contacten gehad met meerdere ‘bomen/iepdeskundigen’.

Bij ons eerste gesprek in 2015 met de gemeente, bleek er totaal geen budget voor heraanplant of nazorg te zijn. Herplanting vanuit een subsidie van Waddenfonds of provincie had op dat moment dus geen zin. Eind 2015 vond een tweede gesprek plaats. De gemeente had eindelijk een jaarlijks budget van € 85.000 gereserveerd voor herplant en onderhoud van diverse boomsoorten – het begin is er ! Zo worden er ‘maar liefst’ 12 nieuwe iepen op de begraafplaats van Stroe geplant….

Er zijn echter nog enkele andere hobbels te overwinnen.

Zo heeft Staatsbosbeheer evenmin een actief iepenbeleid, terwijl zij een eendenkooi op Wieringen en het Robbenoordbos in beheer hebben. Ook daar heerst de iepziekte. Helaas is het beleid van Staatsbosbeheer tot nu toe om die ziekte maar te laten uitwoeden.

Hoe de ons omringende gemeenten in de kop van Noord Holland met de iepziekte omgaan moeten wij nog inventariseren. Tot zo ver ons Iepenplan eind 2016. Landschapszorg is er van overtuigd dat wanneer alle partijen in Noordkop met elkaar samenwerken er hele mooie resultaten voor ons aller landschap te behalen zijn !

Nu nog die beren van ons pad !

Artikel over “Boer met een missie” uit de Volkskrant.

Door: Caspar Janssen

Reportage: Eigenheimer in de akkerbouw.

Een bioboer is hij niet, daarvoor staan de prijzen te veel onder druk. Maar om zo veel mogelijk vogels op zijn akkers te laten bivakkeren, doet Peter Harry Mulder alles.
Echt alles.

Een jaar of zes geleden dacht hij: ‘Ik neem het risico. Ik stop met pesticiden.’ Niet ondoordacht, dat niet. Als er voldoende natuurlijke begroeiing is rondom de percelen met aardappelen, bieten en granen, dan moet het kunnen, zo redeneerde hij. 5 procent in een gebied, dat is genoeg. Dan houden de insecten die in die wilde planten en bloemen leven ook de landbouwgewassen luizenvrij. En hij had inmiddels van alles: overhoekjes met struweel, kruidenrijke akkerranden, niet gemaaide sloottaluds en struikjes waar het maar kon. Meer dan 5 procent. Dus waagde hij de gok. En die pakte goed uit. Al die nuttige insecten, van lieveheersbeestjes tot sluipwespen, ze doen hun werk. Peter Harry Mulder, akkerbouwer in het Groningse Muntendam, is er trots op. ‘Dit is nu weerbare landbouw.’

Hij doet het vooral vanwege de vogels. Op al die insecten in de akkerranden en ruige overhoekjes die hij heeft ingericht, komen de akkervogels af die hij in de decennia daarvoor zag verdwijnen. De grauwe kiekendief, die nu sprinkhanen komt eten op zijn land, de patrijzen die door zijn akkerranden hobbelen, kwartels, kneutjes, puttertjes, veldleeuweriken, gele kwikstaarten, geelgorzen, grasmussen….

Voor de volledige reportage is de PDF te downloaden.